woensdag 1 december 2010

Haiku van de maand december

Haiku van de maand december



-------------------------------------------------------------------

donkere dagen

dagen door duister donker

decemberdagen

-------------------------------------------------------------------



jeer

zondag 28 november 2010

Pijpenstelen

Naast mijn zolder ben ik ook mijn computer een beetje aan het opschonen en daar kwam ik nog een aantal oude haiku/senryu tegen uit mijn beginperiode op het wereldwijde web. Hieronder de eerste van deze serie.



---------------------------------------------------
streng als een regent
regent regen tot strengen
aaneengeregen
---------------------------------------------------
De foto is uit juni 2008, we waren uitgenodigd voor een bezoek aan de Tuinen in Demen en een high tea aldaar, toen deze stortbui losbarstte, gepaard gaande met hagel.
Na dit ongemak genoten we van een heerlijke high tea en bezochten we vervolgens de mooie tuin.




De moeite waard als je eens in de buurt komt volgend jaar!
Copyright  © jeer 2010

woensdag 10 november 2010

Waar blijft de tijd (1)?

Waar blijft “De Tijd”? In dit geval eigenlijk waar bleef “De Tijd” in hoofdletters.
In de voorbije periode van FF- NIX doen heb ik niet echt stil gezeten.
Ik had belangrijker zaken te doen dan met mijn weblog bezig te zijn. Één van de dingen waar ik mee bezig was, was  het opknappen/opruimen van mijn zolder.
Zoals sommigen van jullie wel weten ben ik een slechte in het afscheid nemen van mijn “dierbare” spulletjes, met het gevolg dat ik daarvan een grote zolder vol heb.
Eind jaren vijftig, begin jaren zestig had ik samen met mijn broer een klein maar tijdrovend krantenwijkje. Samen bezorgden wij in een deel van Nijmegen 65 kranten van het dagblad De Tijd.
De Tijd werd in 1845 in Den Bosch door een jonge priester, Judocus Smits, opgericht.Hij wilde de Nederlandse katholieken bewust maken van hun rechten als gelijkwaardige burgers, onder het motto: “Dieu et mon droit”.
Daar het met het aantal abonnees niet wilde vlotten, verhuisde de krant na een jaar naar Amsterdam. Hier geraakte de krant toch in conservatief vaarwater, waaruit hij zich na de eeuwwisseling met moeite wist te ontworstelen om in een middenpositie terecht te komen. De krant profileerde zich als katholieke krant, vooral gelezen door katholieke patriciërs en de geestelijkheid: een pastoorskrant.
Uiteindelijk kon De Tijd het toch niet bolwerken en werd de krant na bijna 130 jaar in 1974 opgeheven, 55.000 abonnees bedroefd en verbijsterd achterlatend.  
Tijdens mijn opruimactie kwam ik op zolder het kleine notitieboekje tegen, dat de adressen van ons toenmalige krantenwijkje Wijk K bevatte.


Bij een van de adressen staat nog bijgeschreven dat wij er wekelijks op maandag fl. 0.54 moesten beuren.
De krant bestaat niet meer en mijn broer waarmee ik de wijk liep is helaas ook te vroeg overleden.
————————————————–
in mijn geheugen 
en op  stoffige zolders
ligt verleden tijd
————————————————–
  © jeer 2010
Er lag uiteraard nog veel meer, maar daarover een volgende keer.

zondag 17 oktober 2010

Verstripte gedichten

Vandaag toen ik thuis kwam van mijn presentatie bij Kunst in 't Hart 2010 vond ik een verrassend bericht op mijn weblog.
Het ging om een publicatie van mijn gedicht "Pech Onderweg" op een illustratie van "Nieuwe Gracht Producties" te Haarlem.
Eric J. Coolen is illustrator in Haarlem en samen met kompaan en mede exposant Michaëla J. Bijlsma exposeert hij van 18 oktober t/m 14 december 2010 in de Haarlemse Stadsbibliotheek (centrum) verstripte gedichten onder de noemer "Aangeklede Literatuur"
Michaëla is een fervent  2CV liefhebber en een deel van de expositie is opgedragen aan de 2CV.
Mijn gedicht "Pech Onderweg", "Ode aan een lelijk eendje" werd  gekozen bij één van de illustraties en ik voel mij dan ook trots en zeer vereerd dat het op deze illustratie en expositie te zien is. 

Hieronder de desbetreffende illustratie. (klik op de foto voor de vergroting)



© jeer 2010
Update:
Alle 2CV liefhebbers, Citroën garagehouders, lifters en andere belangstellenden kunnen een illustratie bestellen via "Nieuwe Gracht Producties" te Haarlem, zie bovenstaande link voor contact.

vrijdag 8 oktober 2010

De vlinder en de fiets.

Er zijn fabrikanten van fietsen, die hun fietsmodellen Vlinder noemen, er zijn profwielrenners, die op een fiets met een
vlindermotief rijden en er komen binnenkort Solarvlinders, dit zijn gratis oplaadpunten voor elektrische fietsen en scooters.

Maar groot was mijn verbazing toen ik onlangs door mijn tuin liep en het volgende tafereel tegen kwam. Je zult het geloven of niet, het was een vlinder op de fiets.


Nadat hij zijn fiets netjes geparkeerd had strekte hij alvorens af te stappen eerst nog even de vleugels,



en daalde vervolgens behoedzaam af.



  


In het volste vertrouwen liet hij zijn fietsje onbeheerd en niet op slot achter



en ging vrolijk aan de wandel.

 
Het moet niet gekker worden!

© jeer 2010

donderdag 30 september 2010

Kunst in 't Hart 2010 "Voor vrijheid geboren" opening!

Zondag j.l. was de opening van de manifestatie "Kunst in 't Hart 2010". Het was alweer de achtste editie met het thema dit jaar: "Voor vrijheid geboren". 

Het was een bijzonder sfeervolle opening met dans, zang, muziek en aansprekende teksten. De komende drie weekends zal de manifestatie te bezoeken zijn, voor de opzet en de openingstijden kijk hier.
Tijdens de opening was het door de enorme belangstelling nauwelijks mogelijk om foto's van de werken te maken, maar hieronder toch een afbeelding van het werk van Geert de Haan, met de titel:
 "Gerust hart", uitgevoerd in wit geaderde albast.




Net als in de voorgaande edities werd er ook nu weer een bijdrage van drie gedichten van de "dichters" verwacht.

Mijn bijdrage bestaat dit jaar uit twee senryu en een kort gedicht.



Hieronder mijn eerste senryu:

 toorts van verlangen
ons vurig streven.....vrijheid
brandt als een fakkel



Mijn tweede senryu: 

de zucht naar vrijheid
breekt alle poorten open
wijde wereld wacht




Het korte gedicht draagt de titel: "Tabula Rasa" (onbeschreven blad)
   




© jeer 2010

vrijdag 10 september 2010

München 2010(2), Dachau

Tijdens onze afgelopen vakantie in de omgeving van München, hebben we ook het "Herdenkingsmonument Concentratiekamp Dachau" bezocht. Dit monument werd in 1965 op initiatief van en volgens de plannen van de overlevenden, verenigd in het "Comité International de Dachau", opgericht.

Op 22 maart 1933 werd in Dachau Duitslands eerste concentratiekamp opgericht, het was aanvankelijk een kamp voor "politieke gevangenen".  Hier werden in eerste instantie mensen gevangen gehouden, die in de ogen van het "Hitler regime" zogenaamd  potentiële  tegenstanders waren. Het was een straf-werkkamp.  Later werden er vele andere bevolkingsgroepen gedetineerd, zoals Joden, zigeuners, homo's, geestelijken, etc. Hoewel het in principe geen vernietigingskamp was, zijn er vele mensen door de erbarmelijke omstandigheden van honger, ziekte en uitputting om het leven gekomen.  Daarnaast voerde de kampleiding een regime van geweld en terreur ten opzichte van de gevangenen.  Volgens verhalen van overlevenden vonden er zeker executies en
moordpartijen plaats. In de twaalf jaar dat het kamp bestond zaten er meer dan 200.000 mensen gevangen en van hen vonden er meer dan 43.000 de dood. Op 29 april 1945 werden de overlevenden door de Amerikaanse troepen bevrijd.
Bij aankomst voordat je de poort doorgaat met het opschrift:
"Arbeit macht frei", 
zie je nog een stukje van het perron en werd ik in gedachte meteen geconfronteerd met de chaotische toestanden, die deze aankomsten teweeg moeten hebben gebracht bij hen, die hier aankwamen.


Alle nieuw aangekomenen moesten door deze poort in het z.g.Jourhaus naar binnen. De betekenis van de naam Jourhaus slaat op het feit dat in het gebouw een 24-uurs dienst van de SS-wachtposten gold. Vanuit dit gebouw/wachttoren werd dag en nacht alles in de gaten gehouden.




Binnen ligt voor ons de "Appellplatz", waar de gevangenen zich iedere dag voor het tel-appel  's morgens en 's avonds moesten opstellen.




Tegenwoordig staat op de "Appellplatz" als onderdeel van een Internationaal Gedenkteken onderstaande muur met een aansprekende tekst in vier talen. Hieronder de Engelse versie: "May the example of those who were exterminated here between 1933-1945, because they resisted nazism help to unite the living for the defence of peace and freedom and in respect for their fellow men".



In  het voormalige "Wirtschaftsgebäude" is een tentoonstellingsruimte ingericht, met filmzaal, administratie, archief, bibliotheek en studieruimten. Hierin bevonden zich de keuken, de kledingkamer, de werkplaatsen en de badruimte.
Voordat wij verder zijn gegaan, hebben we eerst in de filmzaal een documentaire over Dachau bekeken.  Dit maakte zoveel indruk, dat we erna de buitenlucht opgezocht hebben om het te verwerken, onbegrijpelijk dat deze dingen konden gebeuren.  Hieronder een sculptuur van Nandor Glid eveneens een onderdeel van het Internationaal gedenkteken, een sculptuur, die deze verschrikkingen indringend tot uiting brengt.



Gelijktijdig kwamen we tot de conclusie, dat als je in de huidige tijd/het recente verleden om je heen kijkt er nog altijd de vreselijkste dingen gebeuren.
Tegenover het "Wirtschaftsgebäude" het huidige tentoonstellingsgebouw bevonden zich de barakken, twee rijen van zeventien barakken met daar tussenin de "Lagerstrasze" oftewel de Kampstraat.  Deze Kampstraat was de ontmoetingsplek voor de gevangenen tijdens hun weinige vrije uren. De populieren in het midden tussen de barakkenrijen zijn door de gevangenen geplant.



De barakken zijn in 1964 wegens bouwvalligheid afgebroken, een tweetal is gereconstrueerd.(zie foto barak hierboven)
De barakken waren ingericht voor 200 personen, maar tegen het einde van de oorlog waren zij met 2000 personen rampzalig overvol.





In de barakken 1,3 en 5 werden door SS-artsen vanaf 1942 afgrijselijke, mensonterende medische experimenten uitgevoerd.



Buiten de verharde paden tref je op het terrein en ook op de plaatsen waar de barakken gestaan hebben groffe kiezel (grind) aan.  Ik heb niet ontdekt of dit symbolisch was voor de vele mensen, die er gedetineerd zijn geweest, maar zelf heb ik dat zo wel ervaren. Ik heb dan ook één steentje meegenomen en verwerkt bij onderstaande senryu, als een persoonlijk monumentje.




Diverse geloofsgemeenschappen hebben in de loop der jaren ieder hun eigen gedenkplaats opgericht, zo zijn er: De katholieke Doodsangst van Christus kapel (1960). Joodse Herdenkingsplaats (1967). Evangelische Verzoeningskerk (1967). Russisch Orthodoxe kapel (1995).







Omdat vele gevangenen naast de executies aan ontberingen en ziektes overleden, werd in 1940 een crematorium gebouwd en in 1942/1943 nog een tweede. De vele doden werden in deze ovens gecremeerd.




In de tuinen rondom het complex zijn nu diverse "asgraven" en massagraven met de overblijfselen van duizenden onbekende slachtoffers.




Hieronder een van de massagraven.



Het was dan ook praktisch onmogelijk om via de omheining te ontsnappen getuige onderstaande afbeelding.  Er was de wachttoren, een grasstrook, de greppel en de omheining beide met geëlektrificeerd prikkeldraad.
Wanneer een gevangene ook maar een voet op de grasstrook zette, dan werd er op hem geschoten. Menig gevangene verkoos de dood  boven het ondraaglijk lijden, doordat hij zich op de grasstrook begaf.





Ik zou nog willen opmerken dat er in de tentoonstellingsruimte een indrukwekkende hoeveelheid aan informatie te vinden is.Onder andere een overzicht van de tientallen z.g. "Auszenlager" (buitenkampen), zo waren er kampen bij de BMW en de Messerschmittfabrieken en bij talloze andere industrieën.
Alle gevangenen werden in categorieën ingedeeld, ieder met een eigen insigne.  Laten we hopen dat dit nooit meer voorkomt en dat eenieder gerespecteerd zal worden, onafhankelijk van status, ras, geloof of geaardheid. Tenslotte wil ik dit indrukwekkende bezoek aan Dachau afsluiten met het onderstaande gedenkteken.






—————————————————————

verloren vrijheid

vernederd, vertrapt, vermoord

drama in Dachau

—————————————————————

Copyright  © jeer 2010