maandag 24 oktober 2011

Wandelen in Venetië 1

Volgens onze ANWB navigator wandelgids is Venetië klein genoeg om te voet te verkennen. Deze gids beschrijft vijf wandelingen door de meest interessante delen van de stad, plus een wandeling op het eiland  Murano. Aangezien wij niet vies zijn van een stukje lopen, hebben wij dus het merendeel te voet gedaan.
Hieronder onze wandeling op het eiland Murano, dat vooral bekend is om zijn glasblazerijen.
We nemen vanaf de Piazzale Roma de vaporetta lijn 42 naar de aanlegsteiger Colonna op Murano. De vaporetta is een gemotoriseerde boot, die het openbaar vervoer in Venetië verzorgd.
Daar aangekomen worden we door een driftig gebarende Italiaan direct richting glasfabriek gedirigeerd. Achteraf blijkt echter dat deze route niet in onze wandeling is opgenomen. We bezochten daar een glasblazerij, maar hier mocht je geen foto's maken met flits. Ik vermoed, dat deze glasblazerij niet tot één van de drie bekendste en meest innovatieve bedrijven van Murano behoorde, zijnde Barovier e Toso, Carlo Moretti en Venini.
In 1291 werden alle glasblazers gedwongen om uit Venetië naar Murano te verhuizen, vanwege de brandveiligheid. (zie Wikipedia)


Natuurlijk is er ook een souvenirtje meegegaan.


We hebben vanaf Murano een vergezicht op Venetië

en de granaatappelboom draagt vrucht.

Op de oude muur van een gesloten glasblazerij deze Maria afbeelding
 
Na dit uitstapje gaan we verder op onze route via de wandelgids en volgen de Fondamenta dei Vetrai, hieraan liggen de woonhuizen van de eigenaars van de glasbedrijven inclusief opslagplaatsen en de glasblazerijen, verder zijn er nu de showrooms met modern Muranoglas.


Op de kade komen we onderstaande glassculptuur tegen.

Verder zien we ook hoe hier de post en pakketdienst werkt.

Hieronder op een muur een mozaïek van een haan met een slang in zijn bek en een vos op zijn rug, als een soort wapenschild, dat symbool staat voor waakzaamheid, scherpzinnigheid en voorzichtigheid, de vos is wel moeilijk te zien.

We lopen verder over de Fondamenta dei Vetrai langs de vele winkeltjes met allerhande glaskunst, richting een volgend glassculptuur.



Hier tegenover ligt één van de twee functionerende kerken van Murano, de San Pietro Martini en omdat ik er met mijn neus bovenop sta kan ik er geen foto van maken. De andere kerk de Santa Maria E Donato komt een stukje verderop aan bod.
We gaan verder naar de Ponte Vivarini, hier ligt een van de beste werkende "fornaci", glasblazerijen, maar die was helaas op de dag dat wij er waren gesloten.
In de vitrines van het gebouw waren nog wel wat kunstwerken te zien.

Naast het gebouw ligt een 15e eeuws palazzo, dat in de 19e eeuw gerestaureerd is, maar heeft nog altijd een paar prachtige ramen en Venetiaans-Byzantijnse versieringen uit de twaalfde en dertiende eeuw. Jammer dat er een opstapplaats van de boot voor ligt.


We gaan de brug over het Canale Grande di Murano over en volgen de Fondamenta Cavour en het is natuurlijk niet vreemd, dat je op een "glaseiland" ook religieuze 
afbeeldingen van glas in het straatbeeld tegenkomt.

Nog even een foto van wat er nog meer over water vervoerd wordt en dan op weg naar de tweede nog functionerende kerk, de Santa Maria E Donato.


De Santa Maria E Donato is de grootste architectonische schat van Murano, het is een prachtige 12e-eeuwse basiliek met een uitwendige apsis in de typische Venetiaanse-Byzantijnse stijl en een marmeren mozaïek vloer.




Tenslotte een inkijkje in het alledaagse niet toeristische leven op Murano op het eenvoudige Campo San Bernardo, een campo met bankjes en bomen en enkele andere dagelijkse tafereeltjes.


   


Dan stappen wij bij de vaporettahalte  Faro weer op de boot terug naar het min of meer "vaste" land van Venetië stad. Volgende keer wandelen wij een andere route.


jeer 

maandag 17 oktober 2011

Kunst in 't Hart 2011 zit er weer op!

De manifestatie "Kunst in 't Hart" 2011 is weer voorbij.
Afgelopen zaterdag heb ik mijn bijdrage, twee senryu en een kort ander gedicht voorgedragen.

Het thema van dit jaar was, zoals gezegd in een eerdere bijdrage: "Onze wereld in mijn handen"


Foto genomen in de mergelgrotten van Maastricht

Senryu 1

--------------------------------------

een dubbel gevoel

de wereld in mijn handen

best wel veel gevraagd

--------------------------------------


Foto van de expositie Wolkendeken van Jan de Reus in het museum Jan Cunen te Oss

Mijn tweede bijdrage was een kort gedicht met de titel:

Deze wereld is ook mijn wereld.


Onze wereld in mijn handen

maar wat kan een mens 

werkelijk dragen

een hoopje aarde slechts

een stuk brood

een paar slokken water

zijn geliefden op handen

een lot uit de loterij

zijn eigen lot

de wereld in een notendop

maar

deze wereld is ook mijn wereld

wat als het leven

louter door het lot wordt bepaald

als aarde, water, brood

een beetje geluk ontbreken

moeten wij dan de ander niet

in onze overvloed laten delen





Senryu 2

--------------------------------------

doe naar vermogen

schenk een ieder wat geluk

het is een begin

--------------------------------------

jeer

maandag 10 oktober 2011

Brug der geliefden

Hieronder een kopie van mijn één na laatste en mijn laatste logje op weblog.nl , om de draad van mijn voorbije vakantie weer op te pakken, plaats ik ze hier nog maar een keer.
Logje 13 augustus 2011
Beste mensen, zoals jullie zien zit mijn vakantie er weer op.
Op verzoek van onze medeblogster Geesje, hieronder twee raadselachtig plaatjes, waar je uit op zou kunnen maken waar ik o.a. geweest ben. (Tip) Er bestaat een academische brug tussen beide plaatjes!!!
De komende dagen zal ik eerst weer in een dagelijks ritme moeten komen en zal ik alles moeten ordenen om er later een paar logjes aan te wijden.
Ik ben benieuwd of jullie in de goede richting denken, maar een enkeling weet het al.


Logje van 22 augustus 2011
Eerst nog even de oplossing van mijn vorig logje, betreffende de twee "raadselachtige" foto's.
Es met Zwitserland kwam jij een beetje in de richting en op de een of andere manier zou Klaproos er ook mee te maken kunnen hebben. Geesje helaas in Groningen was het echt niet, maar misschien kun je daar zoiets in gang zetten. Aline en Christiene aan jullie laat ik het ook graag weten, maar Yvonne zat er naar mijn idee toch wel het dichtste bij.
De brug tussen de twee foto's is de liefde, veel verliefde stellen beloven elkaar eeuwig trouw  door middel van een hangslotje, dat over heel de wereld aan bruggen wordt vastgeketend en waarbij de sleutel in het water verdwijnt. Gegoogled op brug-hangslot-liefde kom je al snel in Italië uit en waar in Italië vind je de meest romantische plaats voor verliefde stellen, natuurlijk in Venetië. Wanneer je dan nog eens googled op bruggen in Venetië, dan kom je zeker ook de Ponte dell' Accademia tegen (zie tip).
De hangsloten hangen met name dan ook aan deze brug.


Verder bestaat er ook nog een relatie tussen het (glazen) hoofd en Venetië als glasstad, maar daarover later meer.


Onze eerste kennismaking met Venetië was overigens op een andere brug. Wij verbleven in Mestre op het vaste land en gingen met de bus over de Via della Liberta via de Ponte Della Liberta, een ritje van circa 10 km naar Venetië. Op de eerste brug richting centrum troffen wij een raadselachtig plaatje aan, dat tegen de afrastering gemonteerd was.


Bij het zien van dit eerste plaatje was het ons niet meteen duidelijk wat het was, maar het volgende plaatje gaf direct meer duidelijkheid.



"Opgeruimd (opgeplakt) staat netter."
Een aantal van jullie heeft dit dus al gelezen op weblog.nl en er daar een reactie opgegeven.

Voor meer berichten over Venetië zie bij Italië onder de categorie labels.

jeer

dinsdag 4 oktober 2011

Haiku van de maand oktober

Haiku van de maand oktober




-------------------------------------------------------

een herfstblad laat los

heel even blijft het zweven

volmaakt stilleven

-------------------------------------------------------

jeer

zondag 2 oktober 2011

Kunst in 't Hart 2011

Doordat mijn Haikusenryu weblog er door de migratie van Weblog.nl al zes weken uit ligt, heb ik mijn weblog hier voorlopig maar weer opgepakt.
Vorige week is in Oss de negende editie van Kunst in 't Hart van start gegaan.
Het thema dit jaar is: "Onze wereld in mijn handen"
Hieronder een eerste impressie van het werk van één van de 54 deelnemende kunstenaars.
Het is een werk van Pierre van Hemert met de titel: "Onze wereld in mijn handen"

Dit werk roept bij mij een beeld op van onze wereld als een soort bal masqué, Pierre noemt dit werk zelf een "fantasma", waarin de vredesduif, symbool van vrede en geluk ten tonele verschijnt.
Hij vraagt zichzelf echter wel af of het werkelijkheid is of een utopie is.
Verder nog een citaat uit zijn begeleidende tekst:

"De sleutel tot geluk hangt aan een zijden draadje,
dat ik koester als een veer, die wegwaait op de vleugels van de wind.
Kaarten van het leven worden hier geschud
tromgeroffel en palet, een joker wordt er ingezet.
Breekbaar als een ei, zo leven wij."

Naast de beeldend kunstenaars zijn er ook deze keer weer dertien dichters te beluisteren, zij hebben ieder twee of drie gedichten geschreven aan de hand van hetzelfde thema.
Mijn bijdrage bestaat dit jaar uit twee senryu en een wat langer gedicht, die ik in een later stadium hier zal publiceren.

De manifestatie is de komende twee weekenden op zaterdag en zondag te bewonderen.
Openingstijden van 14.00 u - 17.00 u.
Voordracht poëzie: op zaterdagen om 15.00 u en op zondagen om 14.30 u en om 16.00 u.
Adres: Heilig Hartkerk Kromstraat 107 Oss


jeer