dinsdag 8 mei 2012

Zonnebloemvakantieweek in Mechelen (Zuid-Limburg) 23 t/m 28 april 2012


Zonnebloemvakantieweek in Mechelen (Zuid-Limburg) 23 t/m 28 april 2012

Ieder jaar is het weer een bijzondere ervaring, deze keer ging ik voor de negende keer mee, maar was het voor de eerste keer een excursie-vakantie.
Dat wil zeggen dat we veel uitstapjes maakten.
We vertrokken op maandagmorgen  23 april rond half elf richting Mechelen en maakten in Soerendonk een tussenstop voor een smakelijke lunch, waarna we om circa half vier in Mechelen arriveerden op ons vakantieadres, de monumentale kasteelhoeve Groepshotel de Heerenhof.
Onze mascotte van vorig jaar in De Rijp stond ons al op te wachten, maar had inmiddels wel “gezinsuitbreiding” gehad.


Elke vrijwilliger begeleidde zijn of haar gast naar de slaapkamer om te helpen bij het uitpakken van de koffers. Daarna was het alweer snel tijd voor een overheerlijk diner, het voorgerecht zag er bijzonder feestelijk uit.


Na het diner was het een vrije avond om elkaar een beetje te leren kennen, om een kaartje te leggen of een partijtje te sjoelen, etc… en dan de eerste nacht slapen in een vreemde kamer en een vreemd bed.

De volgende dag staat een bezoek aan het Drielandenpunt in Vaals op de planning. Helaas is het vandaag qua weer de minste dag, de Wilhelminatoren laten we voor wat het is, want door de regen en de mist valt er weinig te zien. We gebruiken hier de lunch, waarna we met een gids een rondleiding met de bus gaan maken door de streek.
De streek kent vele vakwerkwonigen, vaak werd er pal tegen de gevel een boom geplant om als steun te dienen.
De onderstaande vier foto's zijn uit de rijdende bus gemaakt.


Limburg kent ook zijn eigen toren van Pisa, de scheve kerktoren van Gronsveld.



Even ten noorden van Gronsveld in het buurtschap Vroendaal staat een merkwaardige molen, het is een torenmolen, waarvan Nederland er nog maar vier telt en het is tevens de meest zuidelijk staande windmolen van Nederland.



Een paar kilometer verderop in  Maastricht Zuid-Oost staat op een rotonde een  kunstwerk van internationaal bekend kunstenaar Joep van Lieshout.
Het kunstwerk “De Tuin van Eden” bestaat uit een gestileerde boom van 6 meter hoog. Van Lieshout liet zich inspireren door het Bijbelverhaal van de Hof van Eden. Het symboliseert het menselijk geluk en de vergankelijkheid ervan. Het geluk dat ons van tijd tot tijd toevalt, maar waarvan wij ook met zekere regelmaat afstand moeten doen. De boom staat op een kruispunt van oude en nieuwe wegen, die verschillende woonwijken met elkaar verbinden en dient als baken voor hen, die er gaan en komen. 
De boom is ’s avonds verlicht en is door het huisartsenechtpaar Netty en Jeu van Sint Fiet aan de gemeenschap geschonken. De onthulling was op zondag 9 november 2008.


Na het diner was er ‘s avonds een muzikale avond, verzorgd door een artiest, die door de Zonnebloem organisatie ingehuurd was. Het werd een geslaagde avond.

Op woensdag brachten we een bezoek aan de wereldtuinen "Mondo Verde" in Landgraaf. Het werd voor mij inmiddels de vierde keer en ik schreef er al eens over op mijn oude weblog bij weblog.nl. 

Ook deze keer was het zeer de moeite waard en hebben de gasten met volle teugen genoten. Het verbaasde mij ook nu weer dat het themapark zo weinig bekendheid geniet, van de 44 personen was er behalve ik nooit iemand geweest.

In de grote volière hadden  de ooievaars hieronder inmiddels hun best gedaan, want de kangoeroes hadden jonkies.






In deze volière zaten ook de volgende twee vogels, een gier en een raaf gelukkig zaten zij wel samen in een aparte grote gesloten kooi.



Moe maar voldaan keerden we weer huiswaarts, waar we na weer een lekker diner een gezellig kienavondje hadden.

Op donderdag vertrokken we naar Aken voor een rondwandeling met een gids door de stad. Aken is de voormalige hoofdstad van het Frankische Rijk van Karel de Grote. Een bezoek aan de Dom van Aken mocht natuurlijk niet ontbreken. In de Dom bevindt zich het graf van Karel de Grote. 
Hieronder een paar foto's uit het interieur met o.a. de reliekschrijn van Karel de Grote op de derde foto.




In de kerk staat ook een beeld van de wolf, waarover de onderstaande sage:

De sage vertelt over het ontstaan van de dom: Bij het bouwen van de dom was op een gegeven moment het geld op. Satan wilde wel helpen, maar hij wilde dan wel de eerste ziel die de kerk binnenging hebben. Hij verwachtte natuurlijk dat de bisschop als eerste de kerk binnen zou gaan, maar de mensen waren ook niet helemaal gek en stuurden een wolf vooruit. In de donkere kerk sloeg Satan te gretig toe.
Toen de Satan het bedrog bemerkte werd hij woedend. Huilend en rennend kwam hij de kerk uit. Hij sloeg daarbij de deur zo hard dicht dat hij daarbij zijn duim verloor. De duim kan men tegenwoordig nog steeds voelen in een gat van het ornament van de rechterleeuw op de bronzen voordeuren. Satan kwam terug voor wraak met een heleboel zakken zand. Hij wilde de dom verwoesten door het met zand te bekogelen. Doordat hij zijn duim kwijt was kon hij echter niet goed mikken. Hij miste de kerk en veel zand kwam in de omgeving terecht. Dit verklaart volgens de sage waarom de omgeving zo heuvelachtig is en waarom er zoveel zandheuvels zijn in de buurt.



Op weg van de Dom naar het Raadhuis, een behoorlijk steile klim en zeker met een rolstoel, komen we langs de "Puppenbrunnen". 
Het is een fontein met diverse beweegbare figuren, die allerlei verschillende thema's in Aken voorstellen.
Zo is er het paard met ruiter, die het jaarlijks hippisch gebeuren in Aken verbeeldt. Verder is er de marktvrouw, die de handel voorstelt en er is een bisschop, die de kerk symboliseert.
Ook zijn er nog de modepop, een carnavalsmasker en de professor met harlekijn, die respectievelijk de textielindustrie, het carnaval en het onderwijs en cultuur vertegenwoordigen. Tenslotte staat de haan bovenop, die aan de Franse bezetting zou herinneren.

Boven gekomen op de markt met Raadhuis stond op een sokkel een schaalmodel (1:100) van het "Aachener Rathaus". In verband met de markt, waar op dat moment  volop bedrijvigheid was, was het niet mogelijk om een foto van het imposante echte raadhuis te maken.


Na een heerlijke lunch in Aken keerden we weer terug naar Mechelen, waar we een beetje konden uitrusten en ons voorbereiden op de bonte avond, die komen ging.
Ieder jaar verzorgen de vrijwilligers en gasten die willen, een avondvullend programma met liedjes, sketches en gedichten.
Evenals vorig jaar toen ik Nikkelen Nelis van Wim Sonneveld vertolkte mocht ik er ook nu weer aan geloven en speelde ik de "oude heer" in Catootje, die naar de botermarkt ging, eveneens van Wim Sonneveld.



Na een geslaagde lange dag was het voor de meesten weer bedtijd.

Vrijdag stond ons laatste uitstapje, een bezoek aan Maastricht op het programma.
Eenieder was vrij om met zijn of haar gast Maastricht te verkennen, in een klein groepje bezochten wij de Basiliek Sint Servaas met zijn schatkamer vol waardevolle kerkelijke zaken.
Hieronder twee foto's uit het interieur van de Basiliek, het doopvont en een piëta.



Na het bezoek aan deze kerk bezochten wij de voormalige Kruisheren kerk en klooster, dat nu in gebruik is als het Kruisheren hotel.
In een eerder logje op mijn oude weblog heb ik daar al eens aandacht aan besteed en ik ben van mening dat als je in Maastricht bent, je daar geweest moet zijn, om in een schitterende ambiance van een kopje koffie/thee met of zonder iets lekkers te genieten. Hieronder nog maar eens de bijzondere entree van dit fraaie design hotel/restaurant. 



Na het Kruisheren hotel hebben wij aan het Vrijthof bij eetcafé de Perroen onze lunch gebruikt. De naam Perroen heeft nog een historisch tintje. 
Het was in vroeger tijden de plek waar de officiële mededelingen werden gedaan. 
Ook werden op een schavot naast de Perroen de terechtstellingen uitgevoerd.
Na de lunch hebben we nog wat geshopt in het gezellige centrum van Maastricht, waarna het alweer snel tijd werd om de bus op te zoeken voor onze terugreis naar Mechelen. 
Traditioneel werd de vrijdag afgesloten met een luisterrijk diner, gevolgd door een "candlelight avond", waarbij de voorbije week nog een keer op min of meer luchtige wijze de revue passeerde.
Zaterdagmorgen na het ontbijt koffers in de bus, afscheid nemen en na een kleine week genoten te hebben van alles en iedereen om ons heen, weer voldaan naar huis. Bij aankomst rond 12.30 uur werden we weer zoals ieder jaar door de harmonie en wachtende familieleden en bekenden feestelijk onthaald.

jeer