zaterdag 20 december 2014

Op naar Kerst en 2015 (Gedachte van deze week 51 + 52)

De kerstboom is versierd, de kortste dag hebben we over enkele dagen ook weer gehad en gaan we weer richting het licht.
Hoewel mijn kerstboom er ook dit jaar weer fraai bij staat, heb ik toch de mooiste herinnering aan de kerstboom in mijn tuin in 2011.
Deze boom plantte ik zeker 25 tot dertig jaar geleden na de kerst in mijn tuin en hij groeide uit tot een boom van wel 6 tot 7 meter hoog. Toen ik in 2010 voornemens was om te gaan verhuizen en de boom waarschijnlijk zou sneuvelen werd ik aangenaam verrast.
Al die tijd dat ik er woonde, had hij nog nooit gebloeid, maar in het voorjaar van 2011 stond hij in volle glorie in mijn tuin.
Vaak heb ik mij dan ook afgevraagd of planten ook een gevoel hebben. Ik vond het erg dat de boom zou gaan sneuvelen (de huidige bewoners hebben hem inderdaad gekapt). Ik denk dat de boom uit overlevingsdrang is gaan bloeien en zaden heeft voortgebracht. Een eerder voorbeeld van overlevingsdrang zag ik circa 15 jaar geleden. In een laan met kastanjebomen stond één boom, die door de bliksem getroffen was. In het najaar droeg geen enkele boom kastanjes, behalve de boom, die door de bliksem getroffen was, hij had nog één keer voor nakomelingen gezorgd.

Het volgende jaar was hij omgezaagd.
Onlangs zag ik deze documentaire: "Mind of Plants" op YouTube.

Hieronder een detail van mijn toenmalige kerstboom.
Voor meer foto's klik op de link tuin hierboven.




Dit is mijn laatste bijdrage voor dit jaar, rest mij alleen nog om allen, die hier lezen een heel fijn Kerstfeest en een gezond en voorspoedig 2015 toe te wensen in licht en vrede.
Het zal wel niet sneeuwen, daarom onderstaand winters plaatje en het liedje "Die Liggie" van Amanda Strydom.


  
"Die Liggie"




jeer

vrijdag 12 december 2014

Spiegelbeeld (Gedachte van deze week 50 + 51)

In 1998 liep ik het Pieterpad van Pieterburen naar Maastricht en op de tweede dag wandelde ik Groningen binnen. Daar kwam ik langs een winkeltje waar een krantenknipsel tegen het raam hing. Hierin stond, dat de eigenaar van deze winkel een verdienstelijk haikuschrijver was. 
Ik had toen nog nooit van een haiku gehoord en ik las het artikel met belangstelling. Een haiku werd omschreven als een kort Japans gedichtje/dichtvorm, dat in principe een natuurbeleving beschrijft.
Dit sprak mij wel aan en ik had nog circa 450 kilometer voor de boeg en veelal door de natuur. Aldaar nam ik het besluit om op mijn tocht een poging te wagen. 
Zo ontstond net buiten Groningen tijdens een kleine rustpauze aan een idyllisch watertje (niet het watertje hieronder) mijn eerste haiku/senryu.  


-------------------------------------------------

windstil, toch rimpels,

in het water de groeven

van een spiegelbeeld

-------------------------------------------------

jeer

zondag 30 november 2014

Zeg mij wie jij bent (Gedachte van deze week 48 + 49)

Hieronder een senryu, die ik 18 november 2008 ook al eens op mijn oude weblog bij Weblog.nl plaatste. Ik heb hem toentertijd speciaal voor iemand geschreven. Sommigen van jullie zullen zich deze senryu wellicht nog herinneren.

Met dank aan Ron Stals voor de foto

--------------------------------------------------

zeg mij wie jij bent

schijnbaar ondoorgrondelijk

geef jouw hart ogen

--------------------------------------------------


jeer



maandag 17 november 2014

Met een gerust hart (Gedachte van deze week 46 + 47)

Per jaar worden zo'n 700.000 fietsen gestolen. Dat zijn er zoveel, dat fietsendiefstal bijna gewoon lijkt te worden. Opsporing door de politie is dikwijls niet te doen, omdat het er zoveel zijn. 
Vaak weten eigenaren van een gestolen fiets ook nauwelijks hoe die eruitziet, wanneer ze al aangifte doen.
Kan  jij vijf specifieke kenmerken van jouw fiets benoemen?


Hieronder enkele foto's van de chaos in de NS-fietsenstalling in Oss






Dit is bij mij voor de deur


--------------------------------------------------

uitgelezen plek

om je rijwiel te stallen

met een gerust hart

--------------------------------------------------



jeer

zondag 2 november 2014

Wees gegroet (Gedachte van deze week 44 + 45)

De katholieke traditie kent twee Mariamaanden, de meest bekende is de meimaand, maar de tweede Mariamaand  is  de maand oktober.
Een tijdje geleden heeft iemand in Oss op de Eikenboomgaard in een holte van een eik een eenvoudig beeld van gips geplaatst.
Er zijn veel verhalen bekend over de relatie van Maria en de eik. 
Hieronder een link naar een natuurverhaal

"Waarom de eik in de winter zijn blad vasthoudt".



-------------------------------------------------

gezegend is zij

een toeverlaat voor velen

vol van genade

-------------------------------------------------


jeer  

maandag 13 oktober 2014

De stier, het puttertje en de parel (Gedachte van deze week 42 + 43)

Afgelopen 4 oktober zijn wij naar het in juni 2014 heropende, verbouwde, Mauritshuis in Den Haag geweest.
Het Mauritshuis heeft een groot aantal beroemde meesterwerken van vermaarde schilders in de collectie.
Van een klein deel zijn hieronder foto's te zien.


Het eerste schilderij is van Paulus Potter met de titel:
De Stier

Paulus Potter was een schilder, die vooral vee in het Nederlandse landschap schilderde. Opvallend detail is dat de stier horens heeft van een tweejarige, tanden van een vierjarige en schouders van een volgroeide stier heeft, terwijl zijn achterste deel weer de omvang heeft van een jonge stier (bron).



Het tweede schilderij is van Carel Fabritius

Het Puttertje

Een distelvink zit, met een ketting aan zijn pootje, op zijn voederbakje. Distelvinken waren populair als huisdier, omdat je ze kon leren om zelf water te putten uit een bakje water met behulp van een miniatuuremmertje. 
Vandaar dat ze puttertjes worden genoemd. 
Het is één van de weinige werken van Fabritius, die bekend zijn. (bron)  



Het derde schilderij is van Johannes Vermeer.
Johannes Vermeer is één van de beroemdste Nederlandse kunstschilders uit de Gouden Eeuw, vooral bekend om zijn onnavolgbare kleurstelling en lichtwerking (bron). 

Gezicht op Delft


Hieronder een schilderij van Rembrandt

Twee Moren  uit 1661

Lang werd er aangenomen dat dit schilderij niet af was, maar na een schoonmaakbeurt en grondig onderzoek is men nu tot de conclusie gekomen dat het wel af is. Er is vastgesteld dat de  signatuur origineel is en Rembrandt signeerde nooit als zijn werk niet af was.


Een ander beroemd schilderij van Rembrandt is:

De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp

Het was het eerste groepsportret van Rembrandt. 
Het Amsterdamse chirurgijnsgilde stond slechts éénmaal per jaar een openbare ontleding toe en het lichaam moest van een geëxecuteerde crimineel zijn.


Het belangrijkste pronkstuk en grote publiekstrekker van het Mauritshuis is een ander schilderij van Johannes Vermeer.

Meisje met de parel



Het Mauritshuis organiseerde de afgelopen maanden een wedstrijd voor fans van het Meisje met de parel. Iedereen kon een foto insturen van zijn of haar afbeelding van dit schilderij bij hem of haar thuis, hetzij een borduurwerkje, een fotolijstje op de schoorsteenmantel of een eigen schilderwerk. 
Deze actie liep tot en met 21 augustus j.l.
De afgelopen week kwam ik tijdens een ommetje in de buurt op een garagedeur dit schilderwerk tegen, het zou zeker niet misstaan hebben in deze wedstrijd volgens mij.


Tenslotte zijn we na het bezoek aan het Mauritshuis nog even over het Binnenhof gelopen. Ook zagen we nog enkele zandsculpturen in de buurt van het Binnenhof ter ere van 200 jaar Koninkrijk, die in dit logje te zien zijn.



jeer 

zaterdag 4 oktober 2014

Zandsculpturen (Gedachte van deze week 40 + 41)

Momenteel loopt er in Oss een zandsculpturenexpositie, het zou nog een week duren, maar door de grote belangstelling en het mooie weer is de expositie met twee weken verlengd tot en met zaterdag 11 oktober. 
Het thema van de expositie is: "Een reis rond de wereld", met voorstellingen uit vele landen in verschillende werelddelen. Voor info zie volgende link, een bezoek is meer dan de moeite waard.
Hieronder een greep uit de geëxposeerde sculpturen. Te beginnen met een uitleg over het proces van opbouw. 
In dit voorbeeld wordt er eerst een basis van zand gemaakt, hierop komt een houten bekisting waarin zand en water wordt gedaan, dat vervolgens goed wordt gemengd en aangestampt. 
Na het uitharden komt er een tweede kleinere bekisting op, waarin het proces van mengen, aanstampen en uitharden wordt herhaald. Hierna wordt de bekisting verwijderd en worden de ruwe contouren aangebracht, waarna de afwerking kan beginnen met allerlei gereedschappen. 
Hiervoor wordt van alles gebruikt, zoals messen, vorken, vegers, kammen, pasjes en nog veel meer. 
Klik op de foto om in een ander venster te openen.


  
 --------------------------------------


zand gaat door handen

na werk van vele uren

nu pracht sculpturen

--------------------------------------


Shiva Nataraja 


Ocean/Australië  



Egypte



Luipaard


Leeuw


Zuid Amerika



Carnaval Danseres 


Skyline New York


Kremlin


Tot ziens



Update 4 oktober 2014
Vandaag was ik in Den Haag, waar ik o.a. het nieuw geopende Mauritshuis bezocht.
Vlakbij het Binnenhof staan drie zandsculpturen, die aandacht besteden aan 200 jaar Koninkrijk. 
Ik wil ze hier toevoegen.



  

jeer

maandag 15 september 2014

Paalgraven. Sporen uit verleden en heden! (Gedachte van deze week 38 + 39)

Afgelopen weekend was het "Open Monumentendag 2014" en ook in Oss waren er interessante monumenten te bezoeken, zoals het Museum Jan Cunen, Het Bergoss kantoor, de Osse Atoomschuilkelder, de molen Zeldenrust, de Grote Kerk en Vorstengrafdonk/Paalgraven.
De eerste vijf hebben wij afgelopen weekend bezocht  en in het verleden schreef ik al eens op het ter ziele gegane Weblog.nl een stukje over het laatste monument.

Paalgraven. Sporen uit verleden en heden!

Regelmatig hoor je het op de radio files bij Everdingen, Holendrecht, Hoevelaken, Kleinpolderplein en soms ook een filebericht over Paalgraven bij Oss. Een aantal van deze namen is duidelijk, maar bij een deel ervan vraag ik mij weleens af hoe komen ze toch aan die naam.
Knooppunt Paalgraven is er zo een, dat niet zomaar aan zijn naam gekomen is.
Het knooppunt is aangelegd in de buurt van een oud grafveld, om precies te zijn, het zijn paalkransheuvels uit de late bronstijd, vroege ijzertijd.
Gezien de rijke grafgiften kan men hier spreken van een "Vorstengraf".
Het gebied heeft dan ook de naam Vorstengrafdonk gekregen.


Klik op de foto's om ze in een ander venster weer te geven.


De gemeente Oss heeft hier enkele reconstructies van paalgrafheuvels en een monument geplaatst.



In de graven werden talloze vondsten gedaan , maar twee wel heel bijzondere vondsten waren een urn (emmer) en een krom zwaard, dat met bladgoud versierd was.


Hieronder een foto van de urn(emmer) en het zwaard, die als replica in het monument verwerkt zijn.



Verder zijn er nog wat andere graven gevonden. Zie hieronder voor uitleg op een tableau, dat door de gemeente geplaatst is.



Tenslotte treffen we nu circa 4300 jaar later recht tegenover het monument van de grafheuvel een eigentijds teken van leven aan, maar of dat zolang bewaard zal blijven, betwijfel ik.

Inmiddels zijn een paar dingen veranderd, er zijn daar een nieuwe archeo-graffitti wand en het Paalgravenmonument bij gekomen. Op deze wand wordt op unieke wijze de archeologische vondsten door de kunstenaars  Bart de Ruiter en Maurice Broekhoff in beeld gebracht. Om het Paalgravenmonument te verbinden met Het  Vorstengraf is een speciale door Kiki van Eijk en Joost van Bleiswijk brug ontworpen. (zie voor toelichting onderstaande foto van het affiche.


Hieronder een aantal foto's genomen ter plekke.
Het zijn er een aantal van de archeo-graffitti wand op de onderdoorgang van de snelweg en één, van de grafheuvels op Paalgraven en van de brug, die de verbinding vormt tussen Paalgraven en het Vorstengraf wat tegenwoordig door de snelwegen van elkaar gescheiden is.













jeer