zaterdag 24 mei 2014

Weekendje Maastricht (Gedachte van deze week 21 + 22)

In het weekend van 9 t/m 12 mei hadden wij een korte vakantie in Maastricht.
Wij verbleven op de schitterende locatie Vaershartelt in Maastricht-Noord op circa 5 km van het centrum.
Deze locatie is gevestigd in het voormalig kasteel Vaershartelt en is gelegen op een bijzonder fraai 7 ha groot landschapspark, dat het karakter heeft van een Engels landschapspark. Het werd in 1853 ontworpen door de Belgische tuinarchitect  Jean Gindra in opdracht van Petrus Regout.
Petrus Regout was de stichter van een groot industrieel imperium met name in Maastricht en omgeving, hij was o.a. de oprichter van een aardewerkfabriek, wat het latere Sphinx zou worden.

Hieronder een foto van een informatiebord langs de wandelroute door het park, het moet er zo uitgezien hebben tijdens de periode, dat Petrus Regout er woonde, van 1860-1878.



Blik op het kasteel en een kunstwerk vanuit de tuin.




Tijdens onze wandeling door de tuin en een wijngaard in aanleg kwam ik onderstaande klaver tegen.
Het is inkarnaatklaver (trifolium incarnatum), dat o.a in het Middellandse Zeegebied voorkomt, maar met het veevoer hier terecht gekomen is.  

Het is een bijzonder fraai bloemetje, maar ook hier kon ik geen klavertjevier ontdekken, desondanks voelde ik mij toch een geluksvogel, want ik had  het nog nooit eerder gezien. Het wordt ook toegepast als groenbemesting. 



Het weer was niet alle dagen even mooi, dus wij bezochten ook twee musea in Maastricht te weten het Bonnefantenmuseum en het Museum aan het Vrijthof.
In het Bonnefantenmuseum was er naast de vaste collectie ook een bijzondere installatie van István Csákány te zien. Het was een naaiatelier geheel vervaardigd van hout. 
Door de maker bedoeld als een reflectie op de maatschappelijke veranderingen.




In het Museum aan het Vrijthof was er naast de expositie "500 jaar made in Maastricht" en de semi-permanente tentoonstelling van de Maastrichtse schilder en illustrator Rob Graafland een expositie van Désirée Tonnaer met de titel "Reflect Nature". Haar expositie loopt van 11 maart t/m 1 juni 2014. 
Deze kunstenares laat zich inspireren door de groeicyclus in de natuur. Haar werken zijn uitvergrotingen van onopvallende details in de natuur, zoals hieronder de parende libellen en het zaadje van de esdoorn. 


 





Zaadje van de es


Toen wij in Maastricht waren, waren er ook ter ere van de bevrijding Canadese en Nederlandse verzamelaars van oude legervoertuigen uit de oorlogstijd. 



Hieronder een vliegtuig dat vlak boven onze hoofden vloog, maar ik weet niet of dat iets te maken had met het bovenstaande.


Maastricht blijft voor ons een mooie locatie om regelmatig op bezoek te gaan.


jeer

zondag 4 mei 2014

Klavertjevier en geluk (Gedachte van deze week 19 + 20)

Heb jij weleens een echt klavertjevier gevonden en met echt bedoel ik geen gekweekte soort uit het tuincentrum, maar eentje uit de natuur.
Het gekweekte klavertjevier is geen echte klaver, maar een klaverzuring soort (Oxalis deppei) en is botanisch gezien geen familie van de witte klaver (Trifolium repens).
Het klavertjevier is een mutant van de witte klaver met bladeren, die uit vier deelblaadjes bestaan.
Afhankelijk van onder andere de bodemsamenstelling en de vervuiling van de ondergrond wordt het voorkomen van klavertjevier geschat tussen de 0,01% en de 0,1%.

Ik kan mij nog wel herinneren, dat wij als kinderen dikwijls naar dat gelukbrengende klavertjevier zochten en niet vonden. 


Eigenlijk heb ik altijd gedacht, dat het klavertjevier een fabeltje was en  dat de commercie er handig op inspeelde  met de gekweekte versie.
Afgelopen week was ik bij mijn kleindochter en die liet mij een gedroogd klavertjevier zien, dat zij eens gevonden had en in haar poëziealbum gedroogd en bewaard had.



Niet enkel door de zeldzaamheid, maar ook door de vorm, die doet denken aan een kruis, wordt het vinden of het krijgen van een klavertjevier sinds de middeleeuwen beschouwd als een geluksbrenger.
Volgens de legende stelt elk blaadje iets voor: het eerste de hoop, het tweede vertrouwen, het derde liefde en het vierde geluk.
Er bestaan nog veel meer mutanten met een groter aantal deelblaadjes.
(Bron Wikipedia)

Het gewone klavertje drie is het symbool van St. Patrick, de patroonheilige van Ierland. Hij zou de Heilige Drie-eenheid van het christendom aan de hand van een klavertje drie uitgelegd hebben aan de Ieren.
Wanneer je al hoop, vertrouwen en liefde vindt in een gewoon klavertje, dan mag je volgens mij al van geluk spreken, zonder het vierde blaadje.

Ik zou in het geval van een klavertje drie willen zeggen:

  

"Gelukkig is iemand, die tevreden is met een blaadje minder"




jeer