maandag 11 juli 2016

Thuiskomen in Maastricht (1)

Afgelopen week zijn we weer eens voor een korte vakantie in Zuid-Limburg geweest.
We treffen het bijzonder met het weer en maken  op de grens van Nederland en België een wandeling rond het Chateau van Neercanne. Het is een zeventiende eeuws barokkasteel in het Jekerdal in het zuidwestelijke stadsdeel van Maastricht.
Het ligt nog net op Nederlands grondgebied, tegen het Belgische dorp Kanne aan.



Vanaf het terras heb je een fraai uitzicht op de gereconstrueerde baroktuin en in de verte kijk je uit op de Sint Pietersberg, waar we overheen zijn gewandeld.



Foto vanaf de overkant


In een helling (De Poppelsberg) van een droogdal ligt de Duivelsgrot.
Het gebied rond de groeve is een van de warmste plekjes van Nederland en er groeien hier dan ook enkele bijzondere planten, zoals de Kalketrip, Geel Zonneroosje, Grote Tijm, Kleine Steentijm, Sikkelklaver, Grote Centauri en Stinkende Ballote. Ook is er een poel aangelegd om de amfibieën een kans te geven. 


Boven op de helling ligt de Cannerheide, een heischraal grasland. De bodem bestaat uit grind en is daardoor zuur en heeft een heel eigen vegetatie, zoals Brem, Grasklokje, Beemdkroon, Knolsteenbreek en diverse orchideeën.  Tijdens een rustpauze worden we verrast door een kudde uitbundig grazende schapen. Op de achtergrond is het kasteel nog te zien.


Even later passeren we een  mergelgroeve.


Onderweg zijn we twee keer de Jeker gepasseerd.
De eerste keer in Kanne met een watermolen, de tweede keer passeren we de Nekummermolen. In de 80-jarige oorlog hebben de Spaanse troepen de molen afgebrand. Later is hij weer opgebouwd en doet dienst als graanmolen. In 1881 koopt Regout de molen om er verf en vernis te malen. Het materiaal wordt naar Maastricht vervoerd met ijzeren karren, getrokken door paarden. In 1930 stopt de productie en raakt de molen in verval. In de jaren tachtig is de molen omgebouwd tot woonhuis.


Via het Cannerbos wandelen we terug naar het Chateau Neercanne. In de helling ligt de ingang van de Jezuïetenberg, vroeger de Fallenberggroeve of Sint Lambiksgroeve geheten. Het is een van de mooiste bewerkte kalksteengroeven ter wereld. Helaas kan een rondleiding enkel op afspraak gedaan worden. Voor een kleine impressie klik op de twee nevenstaande linken  link1 en link2

Vlak ernaast ligt het voormalige Nato-complex. De Duitsers wilden in de gangen van de Cannerberg in de oorlog een fabriek bouwen voor de productie van vliegtuigmotoren. Echter het is er nooit tot productie gekomen. In Maastricht gaat het gerucht, dat de Duitsers er V2-raketten hebben gemaakt. Na de oorlog wordt het complex gevorderd door de geallieerden. Zij beginnen met de bouw van een ondergronds commandocentrum voor de NAVO, dat in 1962 in gebruik wordt genomen. Er kunnen 1100 militairen in de onderaardse stad leven en werken. Het is beschermd tegen gasaanvallen en atoomstraling. Het kan enkele maanden geheel afgesloten van de buitenwereld zelfstandig zonder problemen functioneren. In 2002 wordt het centrum buiten gebruik gesteld. Dan blijkt dat de militairen een enorme berg afval hebben achtergelaten, waaronder het schadelijke asbest.


Hiermee komt onze wandeling ten einde, de tekst is deels ontleend aan IVN Maastricht excursie. We brengen ook nog een bezoek aan de steden Aken en Maastricht. In Maastricht bezoeken we  het Museum aan het Vrijthof, alwaar de expositie "Thuiskomen" loopt (12 juni - 31 augustus 2016) van de Maastrichtse schilder Chrit Rousseau in samenwerking met de dichter Frans Budé. Later meer hierover, maar hieronder alvast een klein voorproefje.


Cadeau voor de dokter

Op een dag dat je het leven niet vergeet, je goede zin
deelt met de ander, op zo'n dolblije dag zonder

schermutselingen en betweterij, muziek in de oren,
valt op zo indringend haar donkere ogen zoeken naar

geborgenheid. Ze tilt de kleine op, dicht tegen zich aan,
feestelijk haar jurkje. En het meisje glanst mee vol trots.

Als ze stemmen hoort, smelt ze weg, kijkt nog even op
verlegenheid, propt dan haar hoofdje vol met vragen.

Onder moeders linkerarm kraait een stoere haan, ijverig als 
nooit tevoren. Er zindert levenslust in hem, de moeite waard.



jeer